Zajmowanie się współmałżonka domem i brak pracy zarobkowej nie stanowi wystarczającej przesłanki dla nierównego podziału majątku współmałżonków.
Aby sąd mógł ustalić nierówne udziały muszą być spełnione przesłanki przewidziane w art. 43 § 2 k.r.o.:
Art. 43 § 2. Jednakże z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać, ażeby ustalenie udziałów w majątku wspólnym nastąpiło z uwzględnieniem stopnia, w którym każdy z nich przyczynił się do powstania tego majątku. Spadkobiercy małżonka mogą wystąpić z takim żądaniem tylko w wypadku, gdy spadkodawca wytoczył powództwo o unieważnienie małżeństwa albo o rozwód lub wystąpił o orzeczenie separacji.
Nie można tego warunku rozumieć w taki sposób, iż tylko ten ze współmałżonków, który pracował zawodowo, przysparzał majątku rodzinie.
Wielu ekspertów z dziedziny ekonomii uważa, że praca w domu w stopniu nie mniejszym niż zajęcia zawodowe wpływa na poziomu życia całej rodziny. Twierdzą, że powinna być traktowana jako istotny dodatkowy dochód rodziny.
Jeśli więc np. żona nie pracowała zawodowo, ale zajmowała się domem i wychowywała dzieci, a tylko mąż pracował zawodowo, raczej nie będzie miał on szans na ustalenie nierównych udziałów w majątku wspólnym podczas postępowania sądowego, oceny dokonuje jednak zawsze sąd na podstawie okoliczności konkretnej sprawy.
Ustalenie nierównych udziałów w majątku wspólnym dopuszczalne jest jedynie w razie łącznego wystąpienia dla przesłanek wskazanych w zdaniu pierwszym 43 § 2 k.r.o., to jest w razie przyczynienia się małżonków do powstania majątku wspólnego w różnym stopniu oraz istnienia ważnych powodów, które uzasadniają ustalenie nierównych udziałów.
Ciężar dowodu wykazania powyższych przesłanek spoczywa na uczestniku postępowania, który zgłosił wniosek o ustalenie nierównych udziałów (art. 6 k.c.).
(postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 2 października 1997r, II CKN 348/97)
W praktyce do nierównego podziału majątku może dojść w wypadku zaistnienia następujących przesłanek:
– lenistwo, definiowane prawniczo jako stan, gdy jeden z małżonków „w sposób rażący i uporczywy nie przyczyniał się do powstania majątku stosownie do swych sił i możliwości zarobkowych”.
– względy etyczne, co potwierdza postanowienie Sądu Najwyższego z 27 czerwca 2003 roku (sygn. IV CK 278/01). Czytamy w nim m. in. że nie bez znaczenia jest kwestia przyczyny rozpadu pożycia. Wspomniany artykuł powinien więc działać na korzyść małżonka, któremu nie można przypisać winy.
– gdy drugi małżonek nie tylko nie przyczynia się do powiększania rodzinnego majątku ale przeciwnie: trwoni go, oddaje się nałogom, a nawet wynosi rzeczy z domu i sprzedaje wbrew woli współmałżonka i ze szkodą dla rodziny.
UWAGA 1 : Małżonek nie może żądać na podstawie art. 43 § 2 k.r.o. ustalenia nierównych udziałów w niektórych składnikach majątku wspólnego.(postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 27.06.2003r., sygn. akt IV CKN 278/01)
UWAGA 2: Żądanie ustalenia nierównych udziałów nie ulega przedawnieniu.
UWAGA 3: Ustalenie nierównych udziałów może jednak mieć miejsce wyłącznie w trakcie postępowania o podział majątku wspólnego – w trakcie postępowania przed sądem I instancji.
ZADZWOŃ TERAZ